Postaci przewlekłej niewydolności żylnej
Choroba żylna może przybierać różne formy. Od zupełnie niewidocznych zmian poprzez teleangiektazje, czyli tak zwane pajączki naczyniowe, widoczne żylaki, pojawiające się zmiany skórne, takie jak przebarwienia, aż w skrajnych przypadkach do pojawienia się niegojących ran, czyli owrzodzeń.
Pajączki naczyniowe
Zmiany skórne
Najczęstrze objawy niewydolności żylnej: uczucie ciężkich nóg, szczególnie pod koniec dnia, które ustępuje po uniesieniu nóg lub podczas chodzenia, puchnięcie nóg, szczególnie w okolicy kostek, mrowienia lub drętwienie, skurcze i swędzenie nóg.
Żylaki
Obrzęk
Owrzodzenia żylne podudzi.
Owrzodzenia podudzi są najczęściej konsekwencją nieleczonej przewlekłej niewydolności żylnej. Z tego powodu chorzy wymagają wykonania pełnej diagnostyki układu żylnego w czasie leczenia owrzodzenia. Szczególy na temat leczenia owrzeodzeń żylnych są opisane w dziale Gabinet Leczenia Ran
Powikłania zakrzepowo-zatorowe.
Przewlekła niewydolność żylna, a także choroby układu krzepnięcia krwi mogą prowadzić do występowania stanów zapalnych układu żylnego. Stan zapalny może dotyczyć zarówno układu powierzownego, jak i układu głębokiego. Więcej o anatomii układu żylnego kończyn dolnych dowiesz się ze strony Diagnostyka.
Zapalenie żył powierzchownych.
Na zdjęciu przedstawiono zapalenie żył powierzchownych. Skóra nad żyłą objętą zapaleniem jest zaczerwieniona, ocieplona. Często żyła staje się twarda i jest wyczuwalna przez skórę. W naczyniu żylnym tworzy się skrzeplina, która może całkowicie blokować przepływ krwi. Zmienione miejsce jest bolesne. Leczenie zapalenia żył należy rozpocząć jak najszybciej. W róznicowaniu z innymi stanami chorobowymi przydatne jest badanie USG układu żylnego. W leczeniu stosuje się leki przeciwkrzepliwe oraz wyroby uciskowe takie jak rajstopy, pończochy i podkolanówki uciskowe.
Zapalenie żył głębokich
Zapalenie żył może także dotyczyć żył głębokich. Jest to stan znacznie poważniejszy niż zapalenie żył powierzchownych. Głównym objawem jest obrzęk kończyny, któremu może toważyszyć ból, Zabarwienie skóry może się zmienić. Do procesu zapalnego może dochodzić na różnych piętrach układu żylnego, a objawy są nasilone na wyokości chorej żyły i poniżej. Zazwyczaj proces zapalny uszkadza zastawki żylne [widoczne na ilustracji powyżej], często to uszkodzenie jest trwałe. Nie zawsze, mimo leczenia udaje się doprowadzić do "rozpuszczenia" skrzepliny, dlatego tak ważne jest szybkie rozpoczęcie leczenia. Uszkodzone zastawki żylne i nieudrożnione naczynia mogą powodować trwały obrzęk kończyny. Na ilustracji widoczny jest oderwany fragment skrzepliny. Konsekwencje takiego zdarzenia opisene są w kolejnym akapicie.
Zatorowość płucna
Zatorowość płucna jest najpoważniejszym powikłaniem zakrzepowo-zatorowym. Do zatorowości płucnej dochodzi w wyniku oderwania się materiału zatorowego, czyli skrzepu od ścianek chorej żyły i przemieszczenia z prądem krwi w kierunku serca, a następnie przez przedsionek prawy i prawą komorę do tętnicy płucnej. Skrzeplina w zależnosci od swojej wielkości blokuje przepływ przez tętnice płucne. W skrajnych przypadkach może doprowadzić do zatrzymania krążenia. Objawami zatorowości płucnej może być duszność, szybkie męczenie się, uczucie niepokoju spowodowane trudnymi do opisania objawami dla chorego. Zatorowość płucna spowodowana małymi fragmentami skrzepliny może być niezauważona przez chorego i nie dawać żadnych objawów. Jednakże, często występujące epizody zatorowe mogą w konsekwencji prowadzić do zatykania się istotnej ilości małych odgałęzień tętnicy płucnej, prowadząc do stanu, zwanego nadciśnieniem płucnym. W diagnostyce zaorowości płucnej stosuje się badania ultrasonograficzne, w tym ultrasonografię serca czyli UKG, oraz najczęściej angiografię tomografii komputerowej.