Gabinet flebologiczny - Centrum Leczenia Żylaków

Diagnostyka chorób żył

Wybór odpowiedniej metody leczenia chorób żył wymaga dokładnej wiedzy o stanie naczyń i anatomii układu żylnego pacjenta. Na stan naczyń mogą wpływać przebyte lub współistniejące choroby oraz stosowane leki. Predyspozycja do rozwoju żylaków jest najprawdopodobniej uwarunkowana genetycznie, dlatego często zdarza się, że w jednej rodzinie choroba ta występuje u kilku pokoleń.

Część pacjentów ma za sobą długą historię leczenia chorób żył różnymi metodami. W takich przypadkach, dokładna diagnostyka jest kluczowa dla wyboru optymalnej terapii.

USG Doppler - podstawa nowoczesnej diagnostyki

Podstawą współczesnej diagnostyki chorób układu żylnego jest ultrasonografia (USG) naczyń. Badanie USG, poza wyświetlaniem dwuwymiarowego obrazu naczyń, umożliwia również ocenę przepływu krwi - jego prędkości i kierunku. Aparaty USG, które potrafią przedstawić kierunek i prędkość przepływu krwi w postaci kolorowych punktów nakładanych na dwuwymiarowy obraz ultrasonograficzny, są powszechnie nazywane "kolorowym Dopplerem". Nazwa ta pochodzi od zjawiska fizycznego, zwanego efektem Dopplera, które jest wykorzystywane w tej technologii.

Aby lepiej zrozumieć informacje uzyskane z badania USG Doppler, warto poznać anatomię układu żylnego.

Podsumowanie

Diagnostyka chorób żył jest niezbędna dla skutecznego leczenia. Badanie USG Doppler, pozwalające na ocenę stanu naczyń i przepływu krwi, jest podstawowym narzędziem diagnostycznym. Zrozumienie anatomii układu żylnego jest niezbędne dla interpretacji wyników badań i wyboru optymalnej terapii.

Budowa i funkcjonowanie żył - jak to działa?

Żyły to naczynia krwionośne transportujące krew z powrotem do serca, mają specyficzną budowę, która umożliwia im pełnienie tej ważnej funkcji. Ściana żyły składa się z trzech warstw:

• Śródbłonek (tunica intima): Najbardziej wewnętrzna warstwa, która wyścieła naczynie krwionośne. Wytwarza zastawki żylne, które zapobiegają cofaniu się krwi.
• Błona środkowa (tunica media): Warstwa środkowa, zbudowana z mięśni gładkich, które umożliwiają regulację średnicy naczynia.
• Błona zewnętrzna (tunica adventitia): Najbardziej zewnętrzna warstwa, zbudowana głównie z włókien kolagenowych, która nadaje żyle wytrzymałość i elastyczność.

Krew w zdrowych żyłach płynie tylko w jednym kierunku - do serca, dzięki zastawkom żylnym. Zastawki te działają jak jednokierunkowe zawory, otwierając się w kierunku serca i zamykając, gdy krew próbuje się cofnąć.

Choroba żylakowa - przyczyny i mechanizm powstawania

W chorobie żylakowej dochodzi do poszerzenia średnicy naczynia i utraty szczelności zastawek żylnych. Płatki zastawek przestają się stykać, a krew może swobodnie przepływać w obu kierunkach. W pozycji stojącej krew z kończyn dolnych przepływa w kierunku serca głównie dzięki skurczom mięśni nóg i sprawnym zastawkom żylnym. W sytuacji, gdy zastawki są uszkodzone, krew nie przepływa tak łatwo w kierunku serca i zalega w kończynach dolnych, powodując tzw. nadciśnienie żylne.

Zwiększone ciśnienie w układzie żylnym prowadzi do przenikania wody z naczyń do tkanek, co powoduje obrzęki nóg. Nadciśnienie żylne powoduje również poszerzanie innych, zdrowych naczyń, co prowadzi do zwiększenia ilości widocznych żylaków. Dodatkowo, zwolnienie lub czasowe zatrzymanie przepływu krwi w naczyniach żylnych i uszkodzenie ściany żył może prowadzić do aktywacji układu krzepnięcia i zapalenia żył.

Podsumowanie

Zrozumienie budowy i funkcjonowania żył jest bardzo ważne dla zrozumienia mechanizmów powstawania chorób żylnych. Wczesne rozpoznanie i leczenie chorób żył może zapobiec poważnym powikłaniom, takim jak zakrzepica, zatorowość płucna czy owrzodzenia.

Anatomia układu żylnego kończyn dolnych

kończynie dolnej występują dwa układy żylne: powierzchowny i głęboki. Układ powierzchowny, przedstawiony na rysunku obok w kolorze niebieskim, tworzą żyły, które w przypadku poszerzenia mogą prowadzić do powstania widocznych żylaków.

Układ powierzchowny

W skład układu powierzchownego wchodzą dwie główne żyły:

• Żyła odpiszczelowa: rozpoczyna się w okolicy kostki przyśrodkowej i biegnie przez przyśrodkową powierzchnię goleni i uda aż do pachwiny.
• Żyła odstrzałkowa: rozpoczyna się w okolicy kostki bocznej i biegnie po tylnej powierzchni goleni do dołu podkolanowego.

Układ głęboki

Żyły układu głębokiego, przedstawione na rysunku w kolorze żółtym, biegną wśród mięśni i towarzyszą tętnicom. W warunkach prawidłowych układ głęboki jest odpowiedzialny za odprowadzenie całej krwi krążącej w kończynie, podczas gdy układ powierzchowny pełni rolę drugorzędną.

Połączenia między układami

Układ powierzchowny łączy się z układem głębokim w miejscach ujść, czyli w dole pachwinowym i dole podkolanowym, oraz poprzez żyły łączące, zwane perforatorami. Liczba żył łączących jest znaczna, a ze względu na ich umiejscowienie wyróżnia się różne grupy.

Zastawki żylne i przepływ krwi

W naczyniach żylnych znajdują się zastawki, które zapobiegają cofaniu się krwi. W pozycji stojącej krew płynie od dołu do góry oraz z układu powierzchownego do układu głębokiego. Porównanie układu żył kończyn dolnych do drabiny jest bardzo trafne. Układ powierzchowny i głęboki stanowią pionowe belki drabiny, a perforatory przypominają szczeble.

Badanie metodą Kolor Doppler

Badanie dopplerowskie układu żylnego to nieinwazyjna i bezbolesna metoda diagnostyczna, która pozwala na szczegółową ocenę stanu żył. Badanie to jest szczególnie przydatne w diagnostyce chorób żył, takich jak żylaki, zakrzepica czy niewydolność żylna.

Przebieg badania dopplerowskiego

Badanie dopplerowskie układu żylnego odbywa się w pozycji stojącej. Lekarz, oceniając przebieg żył i ich szerokość, delikatnie uciska goleń lub udo pacjenta, wywołując w ten sposób przyspieszony przepływ krwi w naczyniach żylnych, zarówno powierzchownych, jak i głębokich. Następnie, po puszczeniu ucisku, lekarz bada szczelność, czyli wydolność zastawek żylnych. W zdrowych naczyniach krew praktycznie nie opada po puszczeniu ucisku, natomiast w przypadku niewydolności zastawek pojawia się nieprawidłowy przepływ krwi w kierunku od serca lub z układu głębokiego do powierzchownego.

Ocena drożności żył

Podczas badania dopplerowskiego lekarz ocenia również drożność żył, czyli sprawdza, czy w poszczególnych naczyniach nie powstała przeszkoda w postaci skrzepliny. W tym celu lekarz uciska głowicą USG badaną żyłę i sprawdza, czy ścianki naczynia zbliżają się do siebie. Dodatkowo, za pomocą metody Dopplera, lekarz ocenia przepływ krwi w żyle.

Korzyści z badania dopplerowskiego

Badanie dopplerowskie układu żylnego jest niezwykle cenne w diagnostyce chorób żył. Pozwala na wczesne wykrycie nieprawidłowości, co zwiększa szansę na skuteczne leczenie i uniknięcie powikłań. Badanie to jest bezpieczne, bezbolesne i nie wymaga specjalnego przygotowania ze strony pacjenta.

W przypadku pytań lub wątpliwości dotyczących badania dopplerowskiego układu żylnego, zachęcamy do kontaktu z naszymi specjalistami.

Metody leczenia choroby żylnej: od leczenia zachowawczego po zabiegi inwazyjne

Po zebraniu wywiadu, badaniu fizykalnym i przeprowadzeniu badania USG metodą kolorowego Dopplera, lekarz dysponuje kompletem informacji niezbędnych do wyboru optymalnej metody leczenia. U niektórych pacjentów z nawracającymi epizodami zakrzepowo-zatorowymi konieczne może być rozszerzenie diagnostyki o dodatkowe badania laboratoryjne. Jednak większość pacjentów już podczas pierwszej wizyty otrzymuje szczegółowe zalecenia dotyczące dalszego postępowania. Ostateczny wybór metody leczenia jest dokonywany wspólnie przez lekarza i pacjenta, uwzględniając indywidualne potrzeby i preferencje.

Dostępne metody leczenia

Obecnie dostępne są trzy główne sposoby leczenia choroby żylnej:

• Leczenie zachowawcze

  Polega na stosowaniu leków oraz wyrobów uciskowych, takich jak pończochy i podkolanówki przeciwżylakowe. Leczenie to ma na celu złagodzenie objawów, spowolnienie postępu choroby oraz zapobieganie powikłaniom.

• Leczenie bezoperacyjne (skleroterapia, laser)

  Skleroterapia polega na wstrzykiwaniu do żylaków specjalnego preparatu, który powoduje ich zamknięcie. Metoda laserowa wykorzystuje energię lasera do zamknięcia żył. Obie metody są małoinwazyjne i skuteczne w leczeniu mniejszych żylaków.

• Leczenie operacyjne (chirurgia klasyczna, ablacja laserowa)

  W przypadku zaawansowanych zmian żylnych konieczne może być leczenie operacyjne. Chirurgia klasyczna polega na usunięciu zmienionych żył, natomiast ablacja laserowa wykorzystuje energię lasera do zamknięcia głównych pni żylnych.

W celu uzyskania szczegółowych informacji na temat poszczególnych metod leczenia choroby żylnej, zapraszamy do zapoznania się z materiałami dostępnymi na naszej stronie internetowej leczenie.